Witte Kruis ambulancezorg

Bij het woord ‘ambulance’ wordt al snel gedacht aan een gele auto met blauwe zwaailichten en een loeiende sirene. Toch is ambulancezorg veel meer dan spoedvervoer alleen. Witte Kruis biedt al jaren verschillende vormen van ambulancezorg aan. Dit wordt ook wel zorgdifferentiatie genoemd.  

Hierin wordt onderscheid gemaakt tussen de laag- en middencomplexe ambulancezorg (LMC) en hoogcomplexe ambulancezorg (HC). Om de verschillen tussen de soorten vervoer inzichtelijk te maken, is er een infographic ontwikkeld. 

Laag- en middencomplex vervoer 
De laag- en middencomplexe ambulancezorg is samengevoegd en wordt uitgevoerd door de middencomplexe ambulance. Daarmee is de zorgambulance komen te vervallen. Bij de LMC worden patiënten vervoerd waarbij sprake is van geen spoedeisende ambulancezorg, maar waarbij er sprake is van een meeromvattende, complexere zorgvraag, die past bij het niveau dat een verpleegkundige kan bieden. Witte Kruis hoopt met het inzetten op dit vervoer te voorzien in de vervoersbehoefte van patiënten die complexe niet-spoedzorg behoeven. Dit leidt tot een vermindering van de druk op de capaciteit voor de spoedeisende ambulancezorg. De zorg van de LMC wordt geboden door een chauffeur samen met een verpleegkundige. 

Hoogcomplex vervoer 
De hoogcomplexe ambulancezorg wordt verleend door de hoogcomplexe ambulance, voorheen bekend als de ALS-ambulance (Advanced Life Support). Daarnaast kan deze zorg ook worden geboden door de Rapid Responder. De Rapid Responder bestaat uit één verpleegkundige die hulp kan bieden bij diverse zorgvragen, maar is niet in staat om de patiënt naar een ziekenhuis te vervoeren. De Rapid Responder kan bijvoorbeeld worden ingezet ter ondersteuning van een tweepersoons ambulanceteam of om zelfstandig zorg te verlenen aan een patiënt die niet vervoerd hoeft te worden naar het ziekenhuis.